Ik heb hernieuwde kracht in zware tijden ontdekt. Doordat ik ziek werd, kwam het besef volledig bij me binnen dat ik alleen ben. Echt als enige verantwoordelijk voor de zorg voor de kinderen, boodschappen, schoonmaken, koken, ….etc. Ik kon het lichamelijk niet aan om deze taken te doen en kon op niemand leunen.  

Ik vond het oneerlijk en was gefrustreerd. Boos op mezelf dat ik ziek was en de verantwoordelijkheid niet kon pakken. Ik voelde me mega eenzaam, onbegrepen en ongezien.

Maar ik kon niets doen, aanpakken of veranderen. Ik werd gedwongen eens goed naar mezelf te kijken. Het is oke, ook al is het niet oke. En daarmee hervond ik mijn kracht.

Acceptatie van wat is, ook al is dat heel moeilijk.

Aandacht verleggen naar wat wel is.

Ik heb mezelf de vraag gesteld: wie kan ik zijn voor mezelf? Hoe geef ik de verlangens aan mezelf – en haal ze dus niet bij iemand anders?

Hoe vind jij je kracht terug in zware tijden?